Wprowadzenie
MATLAB, mimo swojej wszechstronności, staje się problematyczny w momencie, kiedy chcemy, aby z naszych skryptów korzystały osoby zupełnie nie znające tego środowiska. Podobnie, jak ma to miejsce w przypadku wszelkich języków programowania, zastosowanie graficznego interfejsu użytkownika we własnym programie znacząco ułatwia wykorzystanie go przez osoby, którym dane środowisko jest obce.
Skrypt, wykorzystujący graficzny interfejs składa się z dwóch plików:
- pliku .fig opisującego wygląd okna/okien programu
- pliku .m zawierającego kod skryptu i obsługę wszystkich składników okna.
Aby rozpocząć pracę nad interfejsem, uruchamiamy narzędzie "guide" (Graphical User Interface Development Environment) z głównej konsoli.
Mamy możliwość rozpoczęcia pracy nad nowym projektem - "Blank GUI", lub otwarcie już istniejącego projektu - zakładka "Open existing GUI". Po otwarciu nowego okna, ukaże się nam kreator, dzięki któremu zaprojektujemy wygląd naszego okna. Ze względu na specyfikę tworzenia aplikacji graficznych dobrze jest najpierw przemyśleć i zaprojektować wygląd okien, a dopiero później zająć się ich oprogramowywaniem. Dzięki temu unikniemy sytuacji, w których pisany przez nas kod odnosi się do nieaktualnej wersji interfejsu. Brakuje niestety narzędzia pozwalającego na łatwe wykrywanie tego typu błędów, stąd przy pracy nad większymi projektami zalecane jest trzymanie się tej praktyki programistycznej. Odnosi się to zresztą do tworzenia graficznego interfejsu również we wszelakich "klasycznych" językach programowania. Kolejny rozdział traktuje o projektowaniu okna, a następny opisuje zagadnienia związane z pisaniem skryptu.